กำเนิดระบบสุริยะ ของโลก เมื่อประมาณ 4,600,000,000 ปีที่แล้ว โลกของเราได้ทำการเกิดระบบหนึ่งที่สร้างกลุ่มที่เกิดฝุ่นและแก๊สในระบบสุริยะ ของระบบอวกาศที่เรียกว่าเนบิวลาสุริยะ สสารค่อยๆรวมตัวกันจนมีความหนาแน่นมากขึ้น บริเวณที่มีความหนาแน่นสูงสุดจะกลายเป็นศูนย์กลางของระบบ
ความรุนแรงที่เกิดจากแรงโน้มถ่วง โดยอยู่ในศูนย์กลาง ส่งผลให้มีการดึงดูดโดยรอบเข้าสู่ศูนย์กลางบริเวณที่ทำให้เกิดแรงโน้มถ่วง จากนั้นก็ทำการก่อตัวขนาดใหญ่และหมุนเวียนเป็นวง โดยทำการป้อนสิ่งที่เราเรียกว่ามวลสารเพื่อให้เข้าสู่ใจกลาง โดยพวกเราเรียกขนาดนี้ว่าดวงอาทิตย์
ก่อนที่กระบวนการสสารที่มันยังคงทำงานเพื่อดึงดูดสสารต่อไป ทำให้ดาวเคราะห์มีการก่อตัวขึ้นจากแหล่งหินและบรรดาฝุ่น บริเวณวงแหวนที่เป็นใจกลางของแกนกาแล็กซี่ จากนั้นมันจะทำการรวมตัวกัน ทำให้รวมตัวกันเป็นก้อนหินที่มีขนาดใหญ่ขึ้น และกลายเป็นก้อนน้ำแข็งในที่สุด
ระบบที่มีขนาดเล็กพวกมันจะคอยทำหน้าที่ดึงดูดมวลสารต่างๆ เพื่อนำเข้ามารวม ตรงที่เป็นใจกลางของมัน โดยทางระบบจะให้พลังงานสูงและมีความร้อนสูงมากขึ้นเรื่อยๆ
จึงมีผลต่อสสารที่อยู่ล้อมรอบหรือใกล้ๆ นั่นจึงทำให้มีแค่เพียงสิ่งที่เป็นวัตถุประเภทหินและเหล็กเท่านั้น ที่มันยังคงสภาพเหมือนเดิม และจากนั้นมันจะเริ่มก่อตัวขึ้นเป็นที่รั้กในชื่อดาวเคราะห์หินของเรานี่เอง
และนอกจากนั้นจะมีส่วนอื่นที่อยู่ไม่ใกล้นักจะเต็มไปด้วยเหล่าสสาร ได้แก่แก๊ส น้ำแข็ง และน้ำแข็งมีเทน โดยมันทำการก่อตัวขึ้นที่เราเรียกว่าดาวเคราะห์แก๊สนั่นแหละ โดยจะรวมดาวเหล่านี้ว่า ดาวพฤหัสบดี ดาวเสาร์ ดาวยูเรนัสและดาวเนปจูน และเมื่อใจกลางของระบบเหล่านี้มีความร้อนที่สูงขึ้น
จะส่งผลให้เหล่าไฮโดนเจนทำการหลอมรวมตัวกันเป็นฮีเลี่ยม และทำให้มีพลังงานที่มากๆเราจะเรียกพลังงานนี้ว่า ปฏิกิริยานิวเคลียฟิวชั่น โดยมันเกิดจากการสร้างและการผลักแงต้านทานที่การยุบตัวลง คงเพราะว่าแรงที่เกิดแรงโน้มถ่วงมีสภาวะที่สมดุลขึ้น นั่นจึงทำให้ดวงอาทิตย์มีสภาพที่เป็นแบบนี้จนถึงณะตอนนี้
จากที่ Protostar ได้ทำการก่อตัวที่รวมเป็นกลุ่มเมฆจะทำให้มีความหนาแน่ และส่งผลทำให้ร้อน จนทำให้เมฆมีสสารที่ลดลงจนเหลือเพียงแค่ 0.1 เปอร์เซ็นต์ เท่านั้นโดยรวมแด้วยแก๊สและฝุ่นรวมเข้าด้วยกันจนแน่น ทำให้มีการก่อตัวขึ้นเป็น แผ่นดิสก์หมุนอยู่รอบๆ Protosta แห่งนี้ โดยมันมีชื่อเรียกทางวิทยาศาสตร์ว่า เนบิวลาสุริยะ
และนักวิทยาศาสตร์ทั้งหลายมีความเชื่อกันว่าอนุภาคของฝุ่นเหล่านี้รวมเข้ากับอนุภาคที่เป็นน้ำแข็งนั้น มันกำลังย้ายหรือขยับ นั่นจงส่งผลให้มันมีการชนกัน บางคตรั้งก็สามารถที่จะรวมเข้าด้วยกันเป็นก้อนที่มีขนาดใหญ่ และเราจะก็เห็นการรวมตัวนี้ที่เรียกว่าการสะสมของแกนกลาง
ด้วยวิธีนี้นี่เองดาวเคราะห์และดวงจันทร์ ดาวเคราะห์น้อย ดาวหางจึงถูกสร้างขึ้น ลมสุริยะจะกวาดเอาทาสไฮโดรเจน และ ฮีเลี่ยมที่มีน้ำหนักเบาออกไปไกลจากดวงอาทิตย์จะเพียงวัสดุโลหะและหินที่มีน้ำหนักมาก เพื่อสร้างดาวเคราะห์ชั้นในหรือดาวเคราะห์ปก เช่นโลก ดาวพุทธ ดาวศุกร์ และดาวอังคาร
สนับสนุนโดย Huaylike